جهنم استوار عین میم

ژان پل سارتر گفته، جهنم آدم‌های دیگر هستند

به این جمله فکر کن، وقتی توی خیابان‌ها راه می‌روی. فکر کن وقتی به صورت‌های بقیه نگاه می‌کنی. فکر کن وقتی توی صورت کسی لبخند زده باشی که خود جهنم بوده. خود جهنم هست

.......

یک پادگان وسط تهران. یک استخر وسط پادگان. یک استوار سی و سه ساله‌ی کادر مسوول استخر. بچه‌ها توی استخر. استوار کنار استخر. استوار به بچه‌ها تجاوز می‌کرده. یک پسر بچه‌ی نه ساله را کرده. پدر و مادر بچه از او شکایت کرده‌اند. دادگاه نظامی استوار را به بازنشستگی محکوم کرده است. استوار تا آخر عمرش پول گاییدن یک بچه را از دولت می‌گیرد. پولی که از نفت ماها و از مالیات‌های ماها گرفته‌اند و توی حلقوم این جانور می‌ریزند. توی حلقوم این عوضی می‌ریزند. توی حلقوم این کثافت می‌ریزند. آن هم برای همه‌ی عمرش. حالا می‌تواند با خیال راحت هر گه دیگه‌یی را بخورد. هر گه‌ی دیگه‌یی را تا آخر عمرش بخورد. با پول ماها

.......

دوست من سرباز وظیفه‌ی همان پادگان است. دوست من تعریف می‌کرد که حالا خبر توی کل پادگان پیچیده که فلانی آره. حالا همه توی حرف‌های‌شان تکرار می‌کنند که این هم‌جنس‌خواه‌ها چه موجودات کثیفی هستند

.......

از دوستم پرسیدم چه سر آن بچه می‌آید؟ جدی گفت که این دیگر هیچ آینده‌یی ندارد

.......

جهنم آدم‌های دیگر هستند

به این جمله خیلی جدی فکر کن