انتخاب‌های ادبی گاردین برای گی‌ها

مقدمه: روزنامه‌ی «گاردین» چاپ لندن، یکی از قدیمی‌ترین و جدی‌ترین نشریه‌های زنده‌ی دنیاست، بیش از 175 سال است منتشر می‌شود و تا به حال بیش از 50 هزار شماره چاپ کرده است. یکی از سنت‌های این روزنامه، انتخاب‌های کتاب‌اش هستند که به صورت فهرست‌های ده تایی در موضوع‌های مختلف منتشر می‌شوند. 17 جولایی سال 2001، پائول برستون، منتقد ادبی روزنامه فهرست 10 کتاب برتر ادبی گی را به انتخاب خودش برای روزنامه نوشت و منتشر کرد. از میان این کتاب‌های این یادداشت، «تصویر دوریان گری» و «ساعت‌ها» بارها در ایران منتشر شده‌اند و «قصه‌های شهر» هم در دست ترجمه است

درباره‌ی نویسند: پائول برستون روزنامه‌نگار و نویسنده است. اولین رمان او، «بی‌شرم /Shameless» توسط منتقد ادبی ویل سلف به عنوان «حقیقتی تکان‌دهنده درباره‌ی گی‌های لندن» توصیف شد و الان چاپ شمیز آن هم در دسترس است

یک. تصویر دوریان گری نوشته‌ی اسکار وایلد. منتشر شده در 1891 میلادی
The Picture of Dorian Gary by Oscar Wilde

اغلب افتخار ابداع «هم‌جنس‌گرایی مدرن» نصیب اسکار وایلد شده و در «دوریان گری» او کهن‌الگوی این ژانر را هم آفریده است – جوان زیبایی که روح خویش را به ازای جوانی ابدی می‌فروشد. این کتاب را باید همه‌ی پسرهای خیابان اولد کمپتون بخوانند. مترجم: جایی در لندن برابر پارک دانشجو در تهران

دو. بانوی گل‌های ما نوشته‌ی ژان ژنه. منتشر شده در 1943 میلادی
Our Lady of the Flowers by Jean Genet

برای بسیاری از مردان گی، ژنه بیانگر هم‌جنس‌گرایی از خود-بیزار است که از رسم زمانه کناره گرفت و سرانجام جنبش آزادی گی را الهام‌بخش شد. بی‌شک شخصیتی بدبین است و کسی که کوچک‌ترین حس هم‌دردی نسبت به سیاست‌های امروزی گی ِ «حس خوبی داشته باش و پرچم رنگین‌کمان تکان بده» ندارد. «بانوی گل‌های ما» به عنوان شاهکار او درنظر گرفته می‌شود. ژنه این کتاب را در زندان نوشت، کتاب‌اش را روی قطعه کاغذهای قهوی‌ رنگی نوشت که زندانی‌ها با آن‌ کیسه‌های خرید می‌ساختند. وقتی کاغذهای نوشته‌اش توقیف می‌شدند، دوباره کارش را از اول شروع می‌کرد. خوب حداقل به نوعی، خوش‌بینی خارق‌العاده‌یی در روش نوشتن کتاب وجود دارد

سه. شهر شب نوشته‌ی جان رِچی. منتشر شده در 1963 میلادی
City of Night by John Rechy

اولین بار با گوش کردن به برنامه‌های سافت سل و مارک آل‌موند متوجه‌ی وجود جان ریچی شدم. ریچی محبوب جهانی پسرهای خیابانی، کویین‌های زنانه‌پوش و مردان سرزبان‌دار است، میل آن‌ها به عشق را با طنزی هرزه و سکس‌های اتفاقی به نمایش می‌گذارد. ریچی نویسنده‌یی بامزه‌تر از کل چیزهایی است که مردم درباره‌اش می‌گویند. «شهر شب»‌ اولین رمان اوست.

چهار. قصه‌های شهر نوشته‌ي آرمستید موفین. منتشر شده در 1978 میلادی
Tales of the City by Armistead Maupin

فکر کنم تا حالا «قصه‌های شهر» را ده دوازده باری خوانده باشم. موفین اولین نویسنده‌یی است که تا به حال دیده‌ام شخصیت‌های گی را به عنوان بخشی از زندگی غنی همه نشان می‌دهد، به‌جای آن‌که آن‌ها را موجوداتی دل‌مشغول دنیاهای مخصوص خودشان بسازد. مخلوط شاد شخصیت‌های گی و استریت نوشته‌های او را این‌قدر خواندنی ساخته است. پلات داستان‌ها اغلب ورای باور انسان امتداد می‌یابند، اما شخصیت‌هایش آن‌قدر متقاعد کننده‌اند که این ناباوری اصلا اهمیتی پیدا نمی‌کند

پنج. رقاص ِ رقص نوشته‌ی آندرو هولاریان. منتشر شده در 1978 میلادی
Dancer From The Dance by Andrew Holleran

داستان در دیسکوها و سکوهای رقص لبریز از دود دهه‌ی 1970 نیویورک می‌گذرد، «رقاص ِ رقص» حکایت کویین‌های در حاشیه، بدن‌فروشان حرفه‌یی و تنهایی زندگی‌های گذران زیر رقص نور چرخان است. تقریبا کیفیتی عرفانی در داستان وجود دارد، همان‌طور که شخصیت‌های گوناگون مجذوب ورود مالون می‌شوند، مردی که زیبایی فیزیکی‌اش او را به عنوان نوعی موعود و نجات‌بخش نشان می‌دهد. یک کلاسیک ادبی گی و اثری به حق کلاسیک

شش. داستان شخصی یک پسر نوشته‌ی ادموند وایت. منتشر شده در 1982 میلادی
A Boy's Own Story by Edmund White

کسی این کتاب را به عنوان رابطی بین «ناتور دشت» و «De Profundis» می‌شناخت. من در کل چندان محسو ادموند وایت نیستم (به نوعی او را پرجلال و شکوه می‌بینم.) چندان هم علاقه‌ی خاصی به داستان‌های «ورود به جامعه» ندارم. اما این داستان واقعا اصیل است

هفت. کویین‌ها نوشته‌ی پیکلز. منتشر شده 1984میلادی
Queens by Pickles

«کویین‌ها» در همان سالی منتشر شد که من وارد لندن شدم. زخم‌خورده‌ی تصویر رسانه‌یی گل‌ها از چهره‌ی آلرژیک «منفی» جامعه‌ی گی لندن بودم، این کتاب تصویری به حق صادقانه‌تر از زندگی گی شهر بزرگی است، دربرابر آن‌ چیزهایی که من در تصویرهای بارهای گی لندن بین لیوان‌های آب‌جو توانستم ببینم. به خاطر دلایلی عجیب، بعضی از مردمان گی به نظر مشکلی به خندیدن به خودشان دارند. نویسنده‌ی این کتاب کوچک‌ترین مشکلی با این موضوع ندارد

هشت. گوشت و خون نوشته‌ی مایکل کانینگهام. منتشر شده در 1995میلادی
Flesh and Blood by Michael Cunningham

مایکل کانینگهام تواناترین نویسنده‌ی این روزهای ماست. آخرین کتاب او «ساعت‌ها» جایزه‌ی پولیتزر برای داستان را برد و درنهایت با فیلمی به سینما‌ها آمد که نیکول کیدمن در آن بازی می‌کرد. این دومین رمان اوست. داستان چهار نسل از زندگی خانواده‌ی مهاجری در آمریکا و راه‌های گوناگونی که والدین با مساله‌ی گی بودن فرزند خود در خانواده برخورد می‌کنند و هم‌چنین بچه‌ی گی که با نیاز خود به داشتن خانواده را حل می‌کند. کتابی جاه‌طلب است، در مقیاس یک حماسه کار شده و به ما یادآور می‌شود که اصول‌گرایان دست‌راستی تنها کسانی نیستند که دل‌مشغول «ارزش‌های خانواده» هستند

نه. مسلح نوشته‌ی کریستوس تسیولکاس. منتشر شده در 1997میلادی
Loaded by Christos Tsiolkas

داستان پسر گی یونانی‌ 19 ساله‌ی اخمویی که در حومه‌ی ملبورن دنبال دردسر می گردد، از این جور رمان‌هاست که توی یک یا دو نشست آن را می‌خوانید. به‌زحمت 150 صفحه ادامه می‌یابد و با نثری سرراست نوشته شده است، از اول تا آخر یک سره عجولانه پیش می‌رود و لبریز از سکس‌ با انسان‌هایی ناشناس، مصرف موادمخدر و حقایق خشن زندگی در لبه‌ی اجتماع است

ده. اشتراک دو جنتلمن نوشته‌ی ویلیام کورلِت. منتشر شده در 1997میلادی
Two Gentlemen Sharing by William Corlett
«اشتراک دو جنتلمن» یکی از بامزه‌ترین رمان‌های گی است که در گذر سال‌ها خوانده‌ام. یک کمدی رفتار که در دهکده‌یی آرام در میانه‌ی انگلستان می‌گذارد، زندگی گروهی شخصیت‌های تیپ رستورایی شنگول را نشان می‌دهد که صبرشان با ورود دو مرد گی به امتحان گذاشته می‌شود که در خانه‌یی با هم زندگی می‌کنند. کورلِت توانسته عالی برخورد سبک‌های متفاوت زندگی را به نمایش بگذارد، از طنزی ملایم استفاده کرده تا تعصب‌های فردی را به کنکاش بنشیند و در طول خوانش داستان، انبوهی شگفتی را هم به نمایش می‌گذارد